ROHAN

Królestwo Rohanu rozciągało się między Górami Białymi, Iseną,
Górami Mglistymi, Fangornem i Anduiną, na połaciach 
zielonego stepu. Mieszkańcy Rohanu, Rohirrimowie, zwani byli 
Mistrzami Koni - hodowali oni konie, które nie miały sobie równych 
w całym Śródziemiu. Symbolem Rohanu był biały koń na zielonym tle.

Głównym miastem i stolicą Rohanu w czasie pokoju było Edoras. 
Podczas wojny królowie przenosili się do warowni Dunharrow lub do
 Helmowego Jaru. Większość Rohirrimów mieszkała we wsiach lub 
prowadziła koczowniczy tryb życia, podążając za swoimi stadami koni.

Spośród koni Rohanu najwspanialsze były Mearas - rumaki 
wywodzące się od konia Eola Mądrego, który jak powiadają 
legendy Rohanu potrafił mówić ludzką mową. 
Siłę zbrojną Rohanu stanowią zwarte oddziały jeźdźców. Ich uzbrojenie
stanowiły włócznie, miecze, tarcza (często z motywem galopującego konia)
oraz łuk.


Rohańczycy nie znali pisma - wszystkie opowieści i podania przekazywali
ustnie. Rohańscy mężczyźni mieli przeważnie długie jasne włosy. Wszyscy 
Rohańczycy nienawidzili orków, którzy niegdyś ukradli im wiele czarnych koni,
które posłużyły sługom Saurona do wychodowania wierzchowców, dla Dziewięciu.